Modern Hastalıkların Nedenleri Gıda Kaynaklarında Glifosat

1974 yılında ABD'de başarılı bir şekilde ticari olarak piyasaya sürülmesinin ardından, glifosat artık dünya çapında baskın herbisit haline gelmiştir [6]. Bu, büyük ölçüde, insanlarda algılanan toksisite eksikliğinden kaynaklanmaktadır. 2000 yılında jenerik hale gelmesinden bu yana, maliyetteki dramatik düşüş, jenerik versiyonun küresel kullanımını teşvik etti. Bugün, dünya çapında yetiştirilen transgenik mahsullerin% 90'ının glifosata dirençli olduğu tahmin edilmektedir. Hızla büyüyen glifosata dirençli yabani ot sorunu, mahsullerde glifosat kullanımındaki sürekli artışlarda kendini göstermektedir.Bugün Amerikalılar, Monsanto'nun kimyasalları arasında en popüler olan 100 milyon pounddan fazla Roundup®'ı her yıl bahçelerinde ve çiftliklerinde püskürtmektedir. ABD Çevre Koruma Ajansı'nın (EPA) [272] en son istatistiklerine göre, ABD şu anda herbisit kullanımında toplam dünya pazarının% 25'ini temsil etmektedir. İlk olarak 1974'te kullanılmak üzere tescil edilen glifosat, 2001'den beri Amerika BirleşikDevletleri'nde kullanılan en yaygın herbisit olmuştur ve o zamandan beri glifosat kullanımı, Tablo 1'de gösterildiği gibi istikrarlı bir şekilde artmıştır. Bu sayıların mevcut olduğu en son yıl olan 2007'de, ABD tahmini 180 ila 185 milyon pound glifosat kullandı ve bu, altı yıl önce kullanılan miktarı iki katından fazla artırdı. Batı diyeti, endüstriyel tarımda kullanılan toksik kimyasallar için bir dağıtım sistemidir. Diyet, ağırlıklı olarak yüksek miktarlarda tüketilen mısır, buğday, soya ve şeker bazlı işlenmiş gıdalardan oluşur.Böcek öldürücüler, mantar öldürücüler ve glifosat gibi herbisitlerin kimyasal kalıntıları tüm diyeti kirletmektedir. Son on yılda, özellikle işlenmiş gıda endüstrisine tedarik sağlayan büyük soya, pancar şekeri ve mısır üretimi için, ABD'de Roundup Ready® (RR) mahsulleri yaygın bir şekilde benimsenmiştir. Tip-2 diyabetteki son zamanlardaki endişe verici artış, son on yılda görülmemiş seviyelere yükselen yüksek fruktozlu mısır şurubu alımına atfedilmiştir [273]. Bu rafine şeker artık genellikle glifosata maruz kalan GDO mısırından elde edilmektedir. GD pamuk da, düşük maliyeti nedeniyle patates cipsi gibi işlenmiş gıdalarda yaygın olarak bulunan pamuk tohumu yağı kaynağı olarak giderek daha fazla kullanılmaktadır. Glifosata duyarlı ve glifosata dirençli soya fasulyesi mahsulleri arasında yakın zamanda yapılan bir karşılaştırma, dirençli bitkilerin yapraklarına çok daha yüksek seviyelerde glifosat aldığını ortaya çıkarmıştır [274]. Bunun bir sonucu, bu bitkilerin, GDO'suz muadillerine kıyasla, türetilmiş gıda kaynaklarında çok daha yüksek glifosat konsantrasyonları vermelerinin beklenmesidir.Kapalı hayvan besleme işlemleri (CAFO'lar), çoğunlukla tarımsal olmayan bir popülasyon için diyet hayvan proteini üretmek için kullanılır [275]. İnekler, domuzlar, koyunlar, keçiler, tavuklar ve hatta çiftlikte yetiştirilen balıklar ve karidesler, öncelikle herbisit ile bağlanmış genetik olarak tasarlanmış tahıllar ve yemmalzemelerinden oluşan bir diyetle beslenir. Sonuç olarak, yumurta, tereyağı, peynir ve süt gibi hayvansal ürünler de bu kalıntılarla kontamine olur. En yüksek glifosat seviyeleri tahıl ve şeker mahsullerinde bulunur. Herbisit sadece RR mahsullerinde değil, aynı zamanda, daha önce belirtildiği gibi, şeker kamışı, buğday ve aynı zamanda RR şeker pancarı, kanola ve yağlar için pamuk tohumu üzerinde bir hasat öncesi kurutucu olarak kullanılır. İnsanlar için toksik olmadığı algısı nedeniyle, gıdalarda bulunan gerçek glifosat miktarları hakkında bilgi almak zordur [1,6].USDA Pestisit Veri Programı (PDP), gıda tedarikindeki tarımsal kimyasal kalıntıları rastgele izleyen gönüllü bir programdır. Mayıs 2012'de yayınlanan en son 2010 verilerine ilişkin bir araştırmada, başka bir organofosfat olan glifosat ve glufosinat dışındaki en popüler tarım kimyasalları için istatistikler bulundu. Gezegendeki en popüler herbisit için kalıntı verileri mevcut değildi, ancak ilginç bir şekilde, atrazin ve diğer herbisitler hakkında bilgiler kolayca elde edilebilirdi. USDA ile iletişim, izleme eksikliği nedeniyle hiçbir verinin mevcut olmadığını ortaya koydu. Bununla birlikte, 2013 yılında ilk kez USDA, yalnızca soyadaki glifosat kalıntıları için az miktarda veri yayınlayacak. Bu veri eksikliğinin nedeni olarak program finansmanı eksikliği gösterildi.Son zamanlarda, artan oranlar ve uygulama sıklığı nedeniyle kalıntı seviyeleri artmaktadır, bu da yabancı ot direncinin artmasına bağlıdır. Bu, kimya ve biyoteknoloji endüstrisinin daha yüksek kalıntı standartları için onay talep etmesine neden oldu. 1999'da hem Avrupa Birliği (AB) hem de Birleşik Krallık, soyada endüstri için izin verilen maksimum glifosat seviyelerini 0,1 ppm'den 20 ppm'e çıkardı. Hem ABD hem de Arjantin, Avrupa pazarlarına glifosat yüklü tahıllar tedarik ediyor, bu nedenle ABD'de benzer seviyelerin bulunması beklenebilir. 100 defadan fazla 10 mg / kg veya hatta 15 mg / kg [276]. Bu, güvenlik hususlarından değil, herbisitin bir hasat öncesi kurutucu olarak kullanılmasının ardından beklenen seviyelerden kaynaklanmaktadır. Eylem, halk sağlığı üzerindeki olası etkileri görmezden gelecektir. Hayvan sağlığının glifosat kalıntılarının yutulmasından kaynaklanan etkileri de göz ardı edilmiştir. Yem ve yem malzemelerindeki kalıntılar için mevcut standartlar, insanlarla tamamen uyumlu değildir.Hayvan otları ve mısır yemi için toleranslar sırasıyla 300 ve 400 ppm'dir. Halk sağlığı ve çevre pahasına sanayi için küresel ölçekte EPA standardının göz ardı edildiği açıktır.